Så enkelt så vanskeleg...

Det gjer noko med ein å sjå barnet sitt på tunge medikament. Så slapp, tung og trøtt at han ikkje orkar å løfte hovudet. Men alikevel vaken, prøvar å lyfte handa, strekk ho litt fram i lufta for å spørje: sitt de der endå? Mamma? Pappa? 

Då kan ikkje pappa lenger motstå, han tek tannlegen sin plass, kyssar panna, ser guten sin inn i augene og legg ei trygg hand på han.  

David slappar av igjen, og er klar for behandlinga.