Ikkje lenger liten og søt

Ein gong lo me når du drog av deg alle kleda og sprang ut. Eldre damer kløyp deg i kinnet på butikken, slik som me egentleg hatar at dei gjer berre fordi du var så søt! Og når du la deg ned på golvet i butikken, lo dei som gjekk forbi og kjende seg igjen i situasjonen. Når du stakk av kunne eg berre øke eige tempo og på 1 2 3 lett svinge deg opp i armane mine. 

No er du ni år, og i våre auge framleis det vakraste i verda. Men for andre er du ein stor gut. Og verda har harde forventningar til store gutar. No ler me ikkje lenger. 

Mi greie

Stundom drøymer eg om å reisa til Paris. Ja, det er det eg truar ungar og mann med når eg er trøytt og lei. Nei no tek eg kofferten og reiser til Paris. Eg har aldri vore i paris før, men likevel kjenner eg at byen ligg der og ventar på meg. Det sku liksom bli min litle flukt, eg sku kjøpa meg ein croissont, gå i vintage kjolar, krølle håret og sitte i ein park å ete, medan trekkspelmusikken høyrdes i det fjerne. Tru om eg berre gjer det ein dag. For det er vel sånn det er, i Paris...

Så enkelt så vanskeleg...

Det gjer noko med ein å sjå barnet sitt på tunge medikament. Så slapp, tung og trøtt at han ikkje orkar å løfte hovudet. Men alikevel vaken, prøvar å lyfte handa, strekk ho litt fram i lufta for å spørje: sitt de der endå? Mamma? Pappa? 

Då kan ikkje pappa lenger motstå, han tek tannlegen sin plass, kyssar panna, ser guten sin inn i augene og legg ei trygg hand på han.  

David slappar av igjen, og er klar for behandlinga.

Lukkeblaff..

Lukka er??

Så mangt! Ein ting eg har lært er at ingen er lukkeleg heile tida. Enn kor lukkelege dei ser ut. Eg har sett slike bloggar kor livet ser ut til å vera som ein dans på roser. Blir ein lukkelegare av å vera vakker? Ha eit strøkent hus?pengar?        Ja kanskje, kortvarig. For kva er lukke eigentleg??  Kan me forlange å kjenne på den heile tida? Om du kjenner deg lukkeleg heile tida ring meg. For eg kjenner ikkje ein person som alltid er lukkeleg.

For bak ein lukkeleg fasade skjuler det seg eit menneske akkurat som du og meg. 

Eg veit at lukke for meg no er å snu meg til baksetet kor han sit og søv og held rundt sin nye bil.  Eg sukkar og kjenner takksamhet før eg køyrer videre. 

Lukka er innom og i korte blaff får den meg til å miste pusten, smile og nestan verte rørt på ein og samme gong. Ta vare på lukkeblaffa, det gjer eg. 

Siger!

I går satt du deg i ein mini gocart ! Eg tenkte dette går kanskje ikkje, eg sa det til og med til dama som hadde ansvaret på bana! Ho sa alle må få prøva. Eg holdte på å gje ho ein klem berre for å seie dei orda.

Eg sa til deg der er gassen, når du vil stoppa tek du foten av den. Så rygga eg bak holdt pusten. No får det gå som det går. Kanskje må eg snart springe utpå bana og løfte deg utav, kanskje du ikkje tråkkar inn gassen og vert ståande. Og me må gå her i frå.

Men du tråkka inn gassen og køyrde,to, TO rundar på den store bana.køyrde ikkje i noko eller nokon. Og stoppa fint inne på plassen saman med dei andre. Eg hadde tårer i augo pusta nestan ikkje. Sto berre og naut synet av min vesle gut som viste meg at han kan! Han forstår. Berre gje meg ein sjangse, og det gjorde me! 

No er me på veg heim frå ein fantastisk påskeferie i Stavanger. Ein ferie med fantastiske naturopplevingar og fine stunder med dei to viktigaste i livene våras, ungane våre. No køyrer me i strålande sol og eg gledar meg til ein påskeaften heime, med smågodt på bordet, ungane i pysjamas og ein god krimfil når dei har lagt seg.

Me er heldige!!!

Autist ?

Alvorleg gjennomgripande utviklingsforstyrring. Dette er det ein får servert. Vel ei diagnose kan kanskje gje nokon svar. Og det er inga tvil om at ei diagnose kan opne dører i forhold til hjelpeapparat. Men guten vår er så mykje meir. Eg likar ikkje å kalla han autist og vil ikkje at andre skal gjere det heller. For kven andre vert kalla diagnosa si. Skal me byrja og kalla dei med diabetes for diabetes? Eller meg for pollenallergi. Tenkte ikkje det nei. Me byrjar med å kalle han David. Og ja han har autisme men dette er ein del av det å vera David, og det kan forklara noko av åtferda hans.

Laurdagsmagi..

Alle ballongar burde vore som desse. Med lys i! eg trur eg aldri har sett så vakre ballongar nokon sinne.

I kveld mørkla me stova og blåste opp slike ballongar. Det var eit vakkert syn. Små og litt større barnehender som greip om, sparka og fryda seg over ein sanseoppleving utanom det vanlige.

Sjalet

Eg er ikkje matrialistisk av meg! Eg er i aller høgste grad opptatt av gjenbruk og går eit fat eller ein vase i tusen knas tenkjer eg at det var nok ikkje meininga at eg sku ha denne tingen! 

Men så er det dette sjalet, som eg elskar! Akkurat passe longt nydelege blomar og akkurat passe breitt! Eg ser igjennom bilda mine, dagen etter eg gifta meg i las vegas brukte eg dette som skjørt, david brukte det som bukse då han tissa igjennom alle kleda sine då me var på tivoli då han var 3 år, og me ikkje hadde fleire bukser, når eg kjenner meg dårleg må eg ha det på meg, og no ligg det svøpt rundt ein liten bylt som me lengta etter så lenge. Eg ville blitt lei meg om dette sjalet sku forsvinna..... 

Vetlesyster

På eigne bein litt ustø! Enno veit ho ikkje at ho har ein besteven, ho er den næraste han har utanom oss. Han elskar ho klemmer ho, og leiar ho ut på rampestrektokter nett sånn storebrør ska gjera. Berre denne storebroren er spesiell, ho veit det ikkje enno! No ser ho opp til, fylgjer etter, og gjer dei same tinga som han gjer! No er han storebror med stor S og ho vetlesyster med stor V. 

Guten vår

Han er ein som set bilar opp på rekkje, ein som for tida berre kan drikka av glas med stett på, ein som meinar den beste drikka befinn seg på botnen av flaskene og tømmer til det er berre litt igjen, og nyt denne litle skvetten i fulle drag, ein som ikkje har ord som kan høyrast, men likevel pratar som ein foss, ein som elskar alt med hjul som kan snurrast på, og er overlukkeleg i dag, for i dag skal han få rulla sin fine koffert med hjul på, gjennom 2 flyplassar! Å som han elskar å vera på reis! 

Ein som gjer kvardagen vår utfordrande og unik! 

Lys!

Eg vaknar til liv igjen no, saman med snøklokker og krokusar. Lenge har me gått i mørket. Eg er diverre flink til å sleppa det heilt inn, inn under huda og der ligg det og ulmar, gir meg, som så mange andre mørke tankar og eit tungt sinn. Eg har vener som elskar den mørke tida, dei tenner lys og kosar seg, eg tenner og lys. Men det lyset som er vanskelegast å tenna er det inne i meg. Men no kjenner eg det igjen, lyset, eg veit ikkje heilt kva det er, men dette skjer kvart år eg kjenner lettelse over å ha klart det! Komt meg heilskinna ut atter ein gong, gjennom mørketida. Kan pusta ordentlig igjen ! 

Dette er ei side med feelgood! Eg vil halde dette så lettbeint som mogleg slik at det blir eit lite lys i kvardagen! Det er nok av urettferdighet, krig , problemer og angst på nyhetene, i avisene, inni meg, og overalt så la det bli med det, og ja eg gløymde nestan det finaste! Eg vil skriva om familien min! Min familie er som din ! Unik og anleis !  Velkommen!